Cmok, cmok, muaaa (Pocałunek. Czułość i rozkosz - Ireneusz Pawlik)

Książkę, którą przeczytałam w jeden wieczór, polecam jako walentynkową alternatywę dla czerwonych serduszek, pluszowych misiów i pulchnych amorków. I oczywiście zdaję sobie sprawę, że w tym co piszę jest sporo hipokryzji, gdyż czytać zaczęłam wczoraj, zaraz po powrocie z romantycznej kolacji przy świecach, z obowiązkowym różowym winem i patrzeniem sobie w oczy (tak, tak: Walentynki w tym roku ja i mój Ukochany obchodziliśmy ponad tydzień wcześniej niż obchodzić się powinno;) )

Książka Ireneusza Pawlika mogłaby nosić tytuł "Krótka historia pocałunku na przestrzeni dziejów". Autor pokazuje bowiem, jak za pomocą ust okazywały sobie czułość różne kultury, przedstawia sytuacje, kiedy pocałunek stawał się sprawą polityczną (kto wie, czym był "pocałunek przez dziurę"?) oraz przytacza szereg absurdalnych zakazów związanych z tą, jakże przyjemną, aktywnością. Nie wiem czy wiecie, ale w stanie Indiana obowiązuje zakaz całowania przez mężczyzn... z wąsami.

Dzięki tej książce dotarłam także do dwóch świetnych zdjęć, których wcześniej nie znałam, a które prezentuję poniżej.

Świetna historia wiąże się z tym pierwszym. Widać na nim przypadkową parę, marynarza i pielęgniarkę, który hucznie świętują koniec wojny z Japonią. Wiele lat później próbowano odnaleźć parę ze zdjęcia. O ile z kobietą poszło dość gładko, tak z mężczyzną był problem. Pielęgniarka Edith Shain każdemu, kto twierdził, że to on znajduje się na zdjęciu, zadawała to samo pytanie: "Co powiedziałeś, kiedy skończyliśmy się całować?"Na prawidłową odpowiedź musiała poczekać 15 lat, a brzmiała ona: "Nic, po protu poszedłem dalej".

Serdecznie polecam, zwłaszcza, że luty to najbardziej całuśny miesiąc w roku :)



I.Pawlik, Pocałunek. Czułość i rozkosz, wyd. MG, Warszawa 2011, s. 160.