Filmowa środa - I

Jak zapowiedziałam, tak właśnie robię!
Drodzy Czytelnicy, zapraszam na pierwszą, mam nadzieję, że nie ostatnią środę filmową na moim blogu! Wymyśliłam to sobie tak, że będę pisać o trzech filmach - nie zawsze nowościach, nie zawsze z najwyższej półki, ale o takich, które mają w sobie to "coś", dla którego warto poświecić im czas... i które po prostu z przyjemnością sama obejrzałam.

Zatem do dzieła! :)

Na pierwszy ogień mój ukochany film: "Labirynt Fauna". Oglądałam go chyba z dziesięć razy, być może dlatego, iż pisałam o nim w swojej pracy magisterskiej i akurat tworzenie tego rozdziału bardzo miło wspominam. Obraz Guillermo del Toro jest filmem niezwykłym. Łączy w sobie dwa plany: realny i magiczny, oba spojone postacią obdarzonej niezwykłą wrażliwością dziewczynki o imieniu Ofelia. Ofelia, dotąd wychowywana przez łagodną matkę, nagle stanie oko w oko z prawdziwym złem, które uosabia okrutny kapitan Vidal, bezlitośnie ścigający partyzantów. Aby uciec przed tym, co realne, Ofelia przenosi się do świata magii, którym rządzi pradawny Faun. Okazuje się jednak, że jego kraina jest tak samo mroczna i pełna niebezpieczeństw, jak Hiszpania w 1944 roku.

Dlaczego film zrobił na mnie tak ogromne wrażenie? Przede wszystkim film jest bardzo niejednoznaczny - w którymś momencie trudno powiedzieć, co jest prawdziwe, a co stanowi tylko imaginację Ofelii. Ponadto uwielbiam filmy z tak dojrzałym, dziecięcym bohaterem (świetna rola Ivany Baquero, którą widziałam tylko w tym filmie), którego młody wiek jeszcze bardziej wszystko gmatwa - bo czy my, dorośli, możemy wiedzieć, co siedzi w głowie dorastającej panny? Film jest prawdziwą perełką, jeśli chodzi o stronę wizualną, chociaż o "pięknie" w tym przypadku trudno mówić... no, chyba, że ktoś znajduje piękno w zabijaniu i krwi. Poza tym film sprawił, że sięgnęłam po rewelacyjną książkę Pierre Peju "Dziewczynka w baśniowym lesie", która mówi o pięknie baśni, lecz także o ich okrucieństwa.

Polecam - pozycja ta zajmuje jedno z pierwszych miejsc na mojej osobistej liście ukochanych filmów.

Strona filmu: http://www.panslabyrinth.com

Kolejny film to moje weekendowe odkrycie. I zdecydowanie polecam go jako seans dla dwojga: spodobał się i mi, i Ukochanemu, chociaż gusta filmowe mamy różne. Film jest przezabawną komedią, że świetną francuską muzyką w tle. Opowiem o punkcie wyjścia: Jean-Jacques opowiada swojej partnerce, Aneth, o eksperymencie, jaki na własną rękę przeprowadza pewien jego znajomy. Otóż mężczyzna posyła nieznajomym kobietom liściki, w których prosi o krótkie spotkanie... i nic więcej, żeby nie psuć wyjątkowej chwili. Oczywiście "coś więcej" potem następuje, gdyż naiwne dziewczyny są wzruszone jego romantyzmem. Jean-Jacques na własną rękę postanawia przeprowadzić podobną akcję... która staje się początkiem szeregu komicznych wydarzeń, gdyż kobieta, do której Jean-Jacques wysyła liścik to... córka prezydenta Francji. Mało tego: Aneth, która chce być kobietą nowoczesną, daje swojemu mężczyźnie przyzwolenie na zdradę... skoro chce spróbować czegoś nowego, niech próbuje! A że Jean-Jacques jest skończoną ofermą... tym śmieszniej :)

Swoją drogą bardzo lubię kino francuskie i to był główny powód, dla którego po ten film sięgnęłam - i przez półtorej godziny miałam niezły ubaw.

Powodem, dla którego obejrzałam "Skarbonkę" był Tom Hanks, z którym oglądam wszystkie filmy bez wyjątku - a tego akurat nie widziałam. Film nie powala na kolana oryginalnym scenariuszem, ale patrzy się na niego przyjemnie. Źródłem humoru natomiast są nie tyle aktorzy, a dom, który kupiła para głównych bohaterów. Dom był podejrzanie tani... co nie powinno dziwić, gdyż okazuję się totalną ruderą, w której wszystko się sypie: tynk leci ze ścian, zapadają się schody, wanna spada piętro niżej (ta scena, w której Tom Hanks śmieje się jak idiota powinna dostać Oscara - serio!), nawet drzewa w ogrodzie łamią się, gdy tylko ktoś przypadkiem się o nie oprze. Scenariusz ten nieco przypomina mi film "Starsza pani musi zniknąć", który też śmieszy mnie za każdym razem, gdy leci w telewizji, także czasu ze "Skarbonką" za stracony nie uważam - a jak sobie przeponę pogimnastkowałam :)

Noo... i pierwsze koty za płoty :)