(francuska) Filmowa środa - VII

Filmowa środa po francusku? Czemu nie :)
W tym tygodniu swój subiektywny przegląd filmów zaczynam od "Dwóch dni w Paryżu". Dla mnie film jest świetny, chociaż plakat go reklamujący już nieco mniej, bo sugeruje, że jest to produkcja w stylu "Testosteronu" czy "Lejdis".

A nie jest. Film ma banalną fabułę. Francuzka (Julie Delpy - kooocham!) i Amerykanin udają się do Francji, w zamierzeniu na romantyczną podróż. On jest przewrażliwionym neurotykiem, a i ona wygląda na jakąś taką trochę... dziwną. Jej paryscy rodzice wcale nie ułatwiają sprawy. I tak, zamiast naprawiać związek, parze udaje się go prawie rozwalić. A wszystko przez to, że Jack nie rozumie wyzwolonej Marion i spotkanie z jej eks - kochankami to dla niego prawdziwe wyzwanie. Marion natomiast zaczyna dostrzegać, że jej chłopak jest sztywny i ma wysokie mniemanie o sobie - i ogólnie robi się ciekawie.

Film oparty jest głównie na dialogach i nieporozumieniach oraz pokazuje, jak mężczyzna i kobieta inaczej patrzą na to samo. I jak trudna jest droga do porozumienia. A także stawia pytanie, na jak daleką tolerancję można sobie w związku pozwolić. Szczerze polecam wszystkim znudzonym miłosną papką, z jaką najczęściej ma się do czynienia w przypadku filmów o miłości.Polecam także "Kobieta na Marsie, mężczyzna na Wenus", chociaż w moim odczuciu nie jest on aż tak dobry jak "Dwa dni w Paryżu". Być może wynika to z tego, że to po prostu inny gatunek: bardziej komedia niż dramat czy film obyczajowy. Gra w nim kolejna z moich ulubionych aktorek: Sophie Marceau.

Scenariusz filmu opiera się na sprawdzonym pomyśle: małżeństwo zamienia się rolami. Ona idzie rządzić w firmie męża, on ma dopilnować remontu, zająć się dziećmi, gotować obiady. Niby ograne, ale fajne. Sophie faktycznie gra tak, jakby buzował w niej testosteron, a jej mąż, Hugo, nadzwyczaj łatwo wchodzi w rolę kury domowej.

Fakt, fajerwerków nie ma. Ale jest lekko, zabawnie i miło. A czasem zupełnie mi to wystarczy, by mieć satysfakcję z obejrzanego filmu.


Jeśli mogłabym sobie wybrać, jakiej płci dziecko chciałabym urodzić, to nie miałabym dylematu: chcę dziewczynkę! Nooo, chyba, że ktoś by mi zagwarantował, że mój hipotetyczny synek będzie takim słodziakiem jak Maxime Godart wcielający się w rolę Mikołajka. Jestem zauroczona tym chłopcem, jego minkami, zachowaniem i krótkimi spodenkami. Uwielbiam Mikołajka z dawien dawna i przeniesienie jego przygód na ekran to dla mnie gratka - i dlatego oglądnęłam sobie ten film już drugi raz.

Bardzo podobała mi się też aktorka, która gra matkę Mikołajka i którą widziałam tylko w tym filmie: świetna rola nieco chaotycznej kobiety. Polecam, acz ostrzegam: film jest tak słodki, że kogoś, kto nie przywykł do konsumowania dużej ilości słodkości może poczuć lekkie mdłości - rym niezamierzony.

A poza tym wkurzam się, bo zupełnie ostatnio nie oglądam polskich filmów - i nawet nie mam pomysłów, co mogłabym ewentualnie zobaczyć. Jakieś sugestie?