O zbrodniach - lekko i merytorycznie (Motyw ukryty - Katarzyna Bonda, Bogdan Lach - RECENZJA)

Bardzo lubię Katarzynę Bondę w duecie z Bogdanem Lachem. Ona ma świetne pióro do opowiadania historii kryminalnych, on - przeogromną wiedzę o zbrodniach, zbrodniarzach, ofiarach. Kilka lat temu z wypiekami na twarzy czytałam Zbrodnię niedoskonałą, teraz - z nie mniejszym entuzjazmem sięgnęłam po Motyw ukryty. I, co było do przewidzenia, nie rozczarowałam się.

Historia to niesłychana... (Recenzja książki Nikt się nie dowie Agnieszki Pietrzyk)

Historia to niesłychana/
Pani okłamywała pana...

... a pan  nie pozostawał jej dłużny. 
Powieść, w której nic nie jest takie, jak się wydaje, powieść, w której wszyscy mają sekrety, powieść, która udowadnia, że idealne rodziny nie istnieją - właśnie taka jest książka Agnieszki Pietrzyk Nikt się nie dowie. 

Największy gniew rodzi się w ciszy (Wrzask - Izabela Janiszewska - recenzja książki)

Pierwsza myśl, jaka przyszła mi do głowy po lekturze Wrzasku Izabeli Janiszewskiej brzmiała mniej więcej tak: Proszę, proszę, proszę, niech druga część ukaże się szybko! Autorka opowiedziała bowiem pokręconą, wielowątkową historię i ja bardzo chciałabym mieć te wszystkie wątki w głowie w chwili, gdy zacznę czytać kontynuację - bo co do tego, że po nią sięgnę, nie mam najmniejszych wątpliwości!

Miodowy plasterek na trudne czasy (Recenzja książki Poranki na Miodowej Joanny Szarańskiej)

Nie po drodze mi ostatnio z kryminałami, thrillerami i horrorami, czyli gatunkami, po które w normalnych warunkach sięgam najczęściej. A że teraz nic nie jest normalne, to i moje gusta czytelnicze się zmieniły. Przykład? Planowałam przeczytać To Kinga, bo lepszego czasu na tę cegłę nie będzie, tymczasem... nie podchodzi mi! Owszem, wciąga, ale szybko męczy. Wychodzi na to, że nie potrzebuję dostarczać sobie dodatkowej grozy, skoro tej pełno jest w każdym serwisie informacyjnym. Co, jeśli nie kryminały, thrillery i horrory? Ciągnie mnie do książek lżejszych i pogodniejszych. Takich, przy których po prostu się zrelaksuję. Nie wiem, jak długo utrzyma mi się ta tendencja, ale oto mój pierwszy wybór: Dom na Miodowej Joanny Szarańskiej.

Jak opisać ideał? (Poznawanie Kępińskiego - Anna Mateja - recenzja książki)

Antoni Kępiński Człowiek - legenda, jeszcze za życia. Jego nazwisko wielokrotnie przewijało się w moich lekturach "do pracy", chociaż Kępiński nie był pedagogiem, a psychiatrą. Psychiatrą wyprzedzającym swoje czasy, który patrzył na człowieka holistycznie, zanim to pojęcie w kraju nad Wisłą stało się modne.