Zauroczenia POD AMOREM (Cukiernia pod Amorem - Małgorzata Gutowska - Adamczyk)

Recenzję książki Małgorzaty Gutowskiej - Adamczyk mogłabym zacząć na wiele różnych sposobów.

Na przykład tak:

Absolutnie nie polecam tej książki, gdyż grozi zaczytaniem, zarwaniem nocy i zjedzeniem pudełka ptasiego mleczka, co sprawdziłam na sobie. Autorka nie ma litości dla czytelnika: miesza kilka historii, nie wyłania jednego głównego bohatera, lecz snuje równoległe wątki, z których trudno wybrać jeden ulubiony, gdyż, w miarę lektury, wszystkie stają się ulubionymi.

Mogłabym też napisać tak:

Uwielbiam takie historie. Uwielbiam sagi, które opowiadają losy rodziny, jej kobiet i mężczyzn, jej wzlotów i upadków. Uwielbiam czytać o matkach, które chcą uchronić córki przed złymi doświadczeniami, które same przeżyły, a te i tak powtarzają ich błędy i dzielą ich rozczarowania. Uwielbiam opowieści, gdzie narodziny przeplatają się ze śmiercią, śmiech przemieszany jest z łzami, a z pozoru błahe wydarzenia pociągają za sobą trudne do ogarnięcia konsekwencje.

Albo mogłabym zacząć od zupełnie innej strony i zauważyć, że miłością do tej książki zapałałam od pierwszego zobaczenia na stronie Prowincjonalnej Nauczycielki, że potem widywałam ją też na innych blogach i że mam przeczucie, że wielu blogerów po nią sięgnie, gdyż ma ta pozycja w sobie coś, co przyciąga.

Tymczasem tym, co przede wszystkim chcę napisać jest fakt, że książka ta mnie po prostu zauroczyła, wzruszyła, trzymała w napięciu, ale też wywołała kilka wzruszeń. Autorka opisuje w niej losy rodziny Zajezierskich, nierozerwalnie związanych z Gutowem, gdzie Waldemar i jego córka prowadzą cukiernię. Pretekstem, do snucia historii rodziny staje się odkopanie na gutowskim rynku zwłok kobiety ze średniowiecznym pierścieniem na palcu, który od wielu pokoleń należał do rodziny, a który zaginął w czasie wojny. Zagadka w tym tomie nie została rozwiązana, a przyznaję, że jestem tego rozwiązania bardzo ciekawa.

Swoją recenzję mogłabym zakończyć takim akapitem:

"Cukiernia pod Amorem" to książka słodka jak eklerek, książka, w której przeszłość i teraźniejszość "splatają się jak warkocz drożdżowej chałki" i książka, po której przeczytaniu ma się ochotę na ciąg dalszy. Dlatego bardzo się cieszę, iż będą jeszcze dwa tomu. Jednocześnie żałuję, że na kolejny trzeba będzie zaczekać aż do października.

Mogłabym tak zakończyć, ale jednocześnie koniecznie chcę dodać, iż zachwycił mnie język użyty przez p. Małgorzatę: panny jeździły "do wód", małżonkowie darzyli się "estymą", na przejażdżki wybierano się "linijką", a kobiety nosiły takie imiona jak Waleria, Adrianna, Marianna, Salomea...

POLECAM!
Bo warto :)

M. Gutowska - Adamczyk, Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy, wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 2010, s. 471.