Książka, od której nie mogłam się oderwać (Ślubna suknia - Pierre Lemaitre)

Tytuł: Suknia ślubna

Autor: Pierre Lemaitre

Wydawnictwo: MUZA (dziękuję!)

Liczba stron: 277

Rok wydania: 2012

Pierre Lemaitre uznany za mistrza francuskiego kryminału zadebiutował w 2006 roku i od został zauważony przez czytelników i krytyków literackich - tak przedstawiany jest autor Sukni ślubnej.

Jak ja się cieszę, że zauważyłam tę książkę! Dla mnie jest to klasyczny przykład lektury na jeden wieczór. Takiej, przy której zapomina się o śnie i siedzi się nad książką tak długo, dopóki nie dotrze się do ostatniej strony. A że Suknia ślubna ma stron 277, to ślęczałam nad nią kilka godzin, ale była to lektura bez przerw. Wciągnęłam się bowiem po uszy, a autor tak dawkował kolejne informacje, że książkę zaczęłam i skończyłam spocona z emocji.

Sophie jest młodą kobietą, wiodącą dość przeciętne, ale szczęśliwe życie, u boku kochanego męża. Ich egzystencję psują jednak pewne z pozoru drobne incydenty. A to Sophie zapomni, gdzie schowała prezent urodzinowy, to znowu zapomina hasła do swojego komputera, czy też myli dni tygodnia. Wkrótce te dziwne sytuację nawarstwiają się w zastraszającym tempie i coraz bardziej uniemożliwiają normalną egzystencję. Na tym jednak nie koniec. W dziwnych okolicznościach ginie teściowa Sophie, mąż ulega wypadkowi, Sophie zaś coraz więcej śpi i coraz więcej zapomina, szczęśliwe życie staje się przeszłością.

Kobietę spotykamy w momencie, kiedy przypomina zaszczute zwierzę: nie ufa sobie, nie ufa innym, mało tego: okazuje się, że potrafi zabijać z zimną krwią. Umysł Sophie płata jej dziwne figle, jednak czy rzeczywiście młoda, zdrowa kobieta, może tak po prostu zwariować z dnia na dzień? Czy też może ktoś lub coś jej w tym "wariactwie" pomaga?

Ślubna suknia nie jest typowym kryminałem, chociaż Sophie jest poszukiwana przez policję, a trup ściele się gęsto już od pierwszych stron. To raczej studium psychiki kobiety osaczonej i ściganej, oddane tak sugestywnie, że chwilami naprawdę można poczuć, że jest się w jej skórze. 

O książce mogłabym napisać dużo więcej, ale wtedy zepsuję całą przyjemność z lektury. Skonstruowana jest bowiem tak, że przez jej kolejne etapy należy przejść samodzielnie, wyjawienie ich zepsuje całą zabawę. Z cała pewnością jest to jednak powieść mocna, bardzo dobrze napisana i przemyślana w każdym detalu. I takie książki lubię, i takie książki polecam!