Filmowa środa - V

Po fatalnej ubiegłotygodniowej środzie, w tym tygodniu mam o czym napisać i mam co polecać.



Zacznę od początku, czyli od "Wyspy tajemnic". Wiele osób zachwyca się tym filmem, porównując go np. do "Szóstego zmysłu" i ja to porównanie uważam za trafne, chociaż problematyka obu filmów jest całkiem różna. Co je łączy to fakt, że zakończenie, oględnie mówiąc, robi z widza idiotę. Okazuje się bowiem, że to, co od początku brał za filmową prawdę... jest nieprawdą i wszystkie sceny należy od nowa sobie zinterpretować. A najlepiej obejrzeć film jeszcze raz, żeby wszystko zrozumieć. Chociaż w przypadku "Wyspy tajemnic" jednoznacznej interpretacji zakończenia nie ma.

O czym jest film? O niczym szczególnym, szczerze mówiąc. Postać grana przez Leonarda DiCaprio przybywa na wyspę, gdzie znajduje się zakład psychiatryczny dla szczególnie niebezpiecznych więźniów. Ma tam poprowadzić śledztwo wyjaśniące zaginięcie jednej z kobiet. Jak to zwykle w takich filmach bywa, zaczyna odkrywać rzeczy, których początkowo zupełnie nie przewidział. W dodatku dręczą go koszmarne sny, w których widzi swoją zmarłą żonę.

Dlaczego więc film polecam? Przede wszystkim: zakończenie. Poza tym bardzo podobał mi się "więzienno-psychiatryczny" klimat i oczywiście boski Leo. Dla mnie niesamowita jest droga, którą przeszedł: od słodkiego Romeo i Jacka w "Titanicu", do roli takich jak ta. WARTO!

Kolejnym filmem jest "Amadeusz" - pierwsza pozycja z mojego oscarowego wyzwania. Zupełnie nie rozumiem, jak mogłam robić do niego tyle podejść.Film mnie zachwycił: muzyką, kostiumami, opowiedzianą historią: wszystkim!

Nie widzę sensu, aby streszczać fabułę, wystarczy że powiem, iż jest to opowieść o Mozarcie - jednak jego biografia została bardzo luźno potraktowana. Mozart zaś w niczym nie przypomina "napuszonego" kompozytora: chichra się, drapie po łydce, jest uroczo niefrasobliwy i dziecinny. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki poprowaodzona została ta historia: u schyłku życia kompozytor wiedeński, który zazdrościł Mozartowi talentu i który przyczynił się do jego śmierci, spowiada się ze swojego życia, przy czym jest dla siebie bezlitosny.

Dla mnie "Amadeusz" to opowieść uniwersalna: o dramacie jednostki, która chce być kimś, o chorych ambicjach, o wadzeniu się z Bogiem, wreszcie, o losie artysty obdarzonym ogromnym, wykraczjącym poza swoją epokę talencie. Gdybym miała określić "Amadeusza" jednym słowem, to zdecydowanie byłoby to słowo na A. Jak Arcydzieło!

Na koniec, by nieco spuścić z tonu, polecam film "Poziom 2" - trzymający w napięciu thriller. Dawno się tak nie bałam, chociaż film nie jest horrorem (mógł się o tym przekonać mój wierny towarzysz filmowy, zza którego pleców zerkałam na ekran). "Poziom 2" to znów nieco banalna historyjka o tym, co się dzieje, gdy człowiek zasiedzi się po godzinach w pracy. Może wtedy spotkać na parkingu chorego psychicznie ochroniarza, który nie tylko będzie go ścigał po wszystkich poziomach, lecz także poszczuje go groźnym psem, podtopi w windzie, zaprosi na kolację wigilijną, a przy okazji zabije kilka osób.

Pamiętacie chłopaka córki głównego bohatera z "Americna Beauty"? Tak, to ten, który filmował foliówkę na wietrze. Tutaj można go zobaczyć właśnie w roli ochroniarza i zagrał ją naprawdę świetnie. I chociażby po to, żeby zobaczyć co stało się z gwiazdą "Amercina Beauty" warto zwrócić na ten film uwagę.