"Nuda" jest super! :) ("Nuda" - Alberto Moravia

Na "Nudę" narobiłam sobie ochoty kilka miesięcy temu, po przeczytania recenzji na którymś z blogów (chyba jednak powinnam sobie notować rzeczy w stylu: co, gdzie i kiedy, bo na swoją dobrą pamięć nie mam co liczyć). Potem przeczytałam pięćdziesiąt innych książek, by w końcu zapoznać się z tą (podobno) najbardziej znaną powieścią Alberta Moravii. I cieszę się, że w końcu po nią sięgnęłam, gdyż naprawdę dawno nie czytałam niczego w podobnym klimacie.

Główny bohater "Nudy", 35-letni Dino, cierpi na dolegliwość, którą nazywa nudą. Sam tłumaczy ją jako stan, w którym nie czuje się łączności między sobą a otaczającą rzeczywistość. Stawiam diagnozę, że pewnie przestałby się "nudzić", gdyby zabrał się za jakąkolwiek pracę - ale Dino nie musi. Jest on bowiem obrzydliwie bogaty i uważa to za jedno z największych przekleństw w swoim życiu. Co więcej: Dino jest niespełnionym malarzem, a jak wiadomo, artyści (niespełnieni), w dodatku przed czterdziestką, mają skłonność do stwarzania sobie nieco wydumanych problemów.

W życiu Dina wszystko przywraca się do góry nogami, gdy poznaje siedemnastoletnią Cecilię, która wcześniej romansowała z 65-letnim malarzem... Poznaje, czym jest zazdrość, nie może pozbyć się obsesyjnych myśli o dziewczynie, która wydaje się osobą autystyczną i nieco, no cóż, przygłupią (proszę poczytać jej wypowiedzi i dopiero wtedy powiedzieć mi, że przesadzam!)

Cała książka Moravii to przemyślenie zblazowanego dekadenta, który nigdy nie musiał troszczyć się o pieniądze, ani też zdaje się, że nigdy zbytnio nie martwił się o relacje z innymi ludźmi. Mimo iż wypytuje Cecilię o różne rzeczy, tak naprawdę chyba nie do końca go one interesują. Tym, co go interesuje jest seks, sprowadzony do fizycznego aktu, nie mający nic wspólnego z miłością.

Całość, zapewniam, czyta się świetnie i robi ona ogromne wrażenie. Tym bardziej, że "Nuda" powstała w roku 1960, sprawdziłam, a więc już po "Wielkim Gatsbym", ale jeszcze na długo przed utworami takich pisarzy jak np. Houellebecq. Autor opisuje tu w gruncie rzeczy typowego przedstawiciela zamożnej warstwy "cywilizacji Zachodu", przedstawiając Dina, charakteryzuje całą społeczność, tym samym wystawiając im niezbyt pochlebny obraz.

Zachęcam, tym bardziej, że książka jest świetnie wydana i kilkadziesiąt lat od jej ukazania się we Włoszech, nie była w Polsce dostępna. A poza tym, to zdziwienie, kiedy na pytanie "Co czytasz?", można odpowiedzieć, że "Nudę" - bezcenne! :)

A za mój egzemplarz serdecznie dziękuję księgarni prus24.pl

A Moravia, Nuda, W.A.B., Warszawa 2010, s. 288.